Toen de continentale platen afbraken en de afstand ertussen groter werd, bleven er op elke plaat slangensoorten achter die in afzondering evolueerden tot talrijke soorten. Nu zijn er meer dan 2700 slangensoorten verspreid over de continenten, met uitzondering van Antarctica.

De reusachtige Patagonische slangen van miljoenen jaren geleden waren de voorouders van de anaconda's, boa's en pythons van nu. In 1906 maakte de Argentijnse paleontoloog Florentino Ameghino melding van de aanwezigheid van fossielen van de onderorde Ophidia in tertiaire afzettingen in Patagonië, waarvan de ouderdom op 50 miljoen jaar wordt geschat.

De Amerikaanse paleontoloog George Simpson bracht verslag uit van een slangenfossiel dat in 1931 tijdens de Scarritt Patagonian Expedition werd ontdekt, en noemde het Madtsoia bai.
Het was een enorme ruggengraat van bijna 10 meter lang, met bijbehorende ribben.

Vervolgens werden in Patagonië nog grotere slangen van wel 15 tot 20 meter lang gevonden. De dieren hadden een kop van zo'n 70 centimeter lang en waren in staat een prooi met een omtrek van een meter door te slikken en daarmee is het de grootste slangensoort waarvan het bestaan tot op heden bekend is.

Vijftien miljoen jaar geleden begon Patagonië te bevriezen en de reuzenslangen stierven er uit, terwijl ze in de gunstigere omstandigheden van het noordelijke deel van het continent juist gedijden. In archeologische sites in Fayum, Egypte en de Libische woestijn zijn fossielen van reuzenslangen uit het Laat-Eoceen ontdekt.